Mykonos czyli wielki łomot na Cykladach

Następne miejsce włóczęgi to miasteczko Mykonos i wyspa o tej samej nazwie, wybrana spośród wielu wysp Cyklad dosyć pochopnie.

Co mogę powiedzieć miasteczko jest pełne uroku, maleńkie, białe z pięknymi krętymi uliczkami, wspina się w górę, na której można usiąść obok wiatraka i zapatrzyć się…

Wzdłuż wody ciągną się malownicze bulwary i kawiarnie, które przechodzą w tzw. Małą Wenecję, a z niej widać stojące w szeregu przepiękne i malownicze stare wiatraki, a gdy stanie się koło wiatraków widać przepiękna Małą Wenecję.

Jednak Mykonos jest można powiedzieć małą fabryką turystyczną.

Ludzie zgromadzeni w nadmiarze w tym miejscu są z pewnością bogaci i „very cool”. Wyspa oblężona jest przez „złotą młodzież z dobrych domów” i daję sobie głowę obciąć, że jest w dobrym tonie pokazać się na niej by mieć potem o czym mówić swoim znajomym. Wyspa podobno słynie z par homoseksualnych i transwestytów. Owszem widziałyśmy pary homoseksualne wyglądające kulturalnie i nie narzucająco się. Co do transwestytów zawsze będą kolorową ciekawostką rodem z Almodovara i tyle…Problem polega na czym innym moim zdaniem. Wyspa jest „zawładnięta przez obcych” po prostu. W ciągu dnia jest jak gdzie indziej – wydaje się, że jest dużo turystów. Pod wieczór się zaczyna – ze wszystkich stron płynie rzeka wystrojonych ludzi, uwierzcie mi – rzeka. Płyną przede wszystkim młodzi i piękni, ale i w każdym innym wieku, płyną też panie w wieku bardzo podeszłym z torebkami od Prady w jednej ręce i młodym mężczyzną w drugiej.

Wyspa w latach 60 XX w stała się modna dla śmietanki towarzyskiej podobno za sprawą Jackie Kennedy Onassis, potem przejęli ją hippisi, teraz jest jedną wielką imprezą w nie najlepszym stylu w nocy, a w dzień południe wyspy zaprasza na plaże nudystów. Wiem, że to gigantyczny dopływ gotówki, ale zastanawiałam się o 5 rano, gdy cały czas miasto dudniło muzyką transową dochodzącą z lokali i o 6 dalej się zastanawiałam w tym łomocie, co myślą sobie starzy Grecy, gdy na to patrzą, a może się przyzwyczaili? Mi to miejsce wydało się chore.

O 7 rano „piękni i młodzi” ciągle wracali, wyglądali nieco gorzej niż wieczorem, niektórzy mieli wzrok nieco błędny, niektóre świeżo powstałe pary były w euforii inne przeżywały kryzys krzycząc i powiadamiając o wydarzeniach minionej nocy pół wyspy, czy tego chciała czy nie…

Słońce wschodziło coraz wyżej, zapadała cisza i spokój, zaczynało być pięknie…Pojawili się handlarze warzyw i ryb i rozkładali powoli swoje nieliczne produkty. W piekarni czekały na klienta wyciągnięte świeżo z pieca pachnące wypieki.

Przez chwilę można było poczuć, jakie było to miejsce przed „inwazją”.

Do kawiarni na kawę przyszła elegancka para starszych ludzi ubranych w jasne lniane stroje. Wypili kawę, podziwiali kolory pojawiającego się dnia, może wspominali dawne czasy. Gdy kolory ustaliły się na dzienne, wstali i powolnym krokiem odeszli kupując u rozłożonego z towarem Greka bukiet pięknych polnych kwiatów. Poszli się ukryć przed gwarem i wariactwem Mykonos? Może kupili dawno, dawno temu domek w Mykonos, jeszcze wtedy, gdy miasteczko było i piękne i magiczne i od czasu do czasu przyjeżdżają powspominać dawne czasy, popatrzeć na miasteczko, ale tylko z samego rana…

Wiele wiatraków służy obecnie za letnie rezydencje – tutaj otoczony pięknym ogrodem w „bezpiecznej” odległości od miasta

Podobno wyspa słynęła do niedawna z obecności pelikanów, ale się wyprowadziły, co mnie nie dziwi! My też zwiałyśmy z radością na wyspę Paros, myśląc cały czas „jasny gwint, co to było?”