To przedstawienie to po prostu tak zwane zadanie obowiązkowe.
Dzisiaj było wyjątkowo, bo w 380 rocznicę otwarcia szkoły fechtunku w miejscu teatru, no i w premierowe przedstawienie – więc mnie nakarmili i upoili. Nie wiem czy dach otworzony został po raz pierwszy czy drugi lub trzeci, ale było super – poza tym, że zrobił się jakiś kosmiczny przeciąg – ale nic dziwnego wiało z niebios. Nie przypominam sobie takiego wiatru w teatrze Globe w Londynie, ale cóż począć – może inny klimat!
To jedyna sztuka Shakespeare’a osadzona w jego czasach i w jego realiach – możecie się, więc przyjrzeć epoce. Śmiać będziecie się prawie non stop. Gra, stroje, scenografia, nastrój i wszystko jest tak wspaniałe, że trudno to opisać – po prostu trzeba zobaczyć! Polecam stanie przed sceną, bo chociaż trzy godziny to warto. Poczujecie się doskonale, jak na teatr szekspirowski przystało!
Tłumaczenie musi być Stanisława Barańczaka sądząc po rubaszności i zabawie tekstem.
Wspaniały wieczór czeka na was na wyciągnięcie ręki – biegnijcie póki grają, przegapić taką ucztę teatralną byłoby grzechem!
Ja z pewnością sięgnę również po lekturę Shakespeare’a w tłumaczeniu Stanisława Barańczaka…
spotkanie po
I zdjęcia ze strony teatru http://www.teatrszekspirowski.pl/
FABRYKA CZASU ULOTNA 
Kiedyś oglądałam wywiad z angielskim reżyserem teatralnym, który nie pamiętam z jakiego powodu znalazł się w Polsce, ale zazdrościł nam, że mamy tylu Szekspirów, ile jest przekładów. Z jego – reżyserskiej – perspektywy taki wybór pozwala na wiele różnych inscenizacji, interpretacji. Żałował, że jest skazany na renesansowy język oryginału.
Coś w tym jest, myślałam nawet o tym w czasie przedstawienia – z drugiej strony może to ciekawe, że tekst nie jest zmieniany – taka ochrona dzieła. W czasie przedstawienia leciały napisy w j.ang. w staroangielskim oczywiście 🙂 Z dugiej strony można popracować nad interpretacją ze staroangielskim tekstem – czego fajnym przykładem jest co prawda film, ale jednak – moja ulubiona wersja „Romea i Julii” z Di Caprio, Baza Luhrmann’a
Ten film to było coś, dzieki niemu przeczytałam większość sztuk Szekspira. Najgorsza inscenizacja „Romea i Julii” miała miejsce w Teatrze Śląskim – z niewiadomych powodów grali to przez wiele sezonów przy pustej widowni… Koszmar!
no dziwne, może jakieś są zasady, że trzeba grać, a może tak im w oczy świeciło, że nie widzieli, ze sala pusta ;-P
Nie mam pojęcia. Widziałam ten spektakl w pierwszej i bodajże w trzeciej obsadzie. Nie z masochizmu, tylko liczbę obejrzanych przedstawień w ramach zajęć z teatru na studiach trzeba było mieć odpowiednią 😉